« Sacrifice » czyli « Horici Ker » Agnieszki Holland – kolejna wizytówka komunizmu// dieta cd.

« Sacrifice » czyli « Horici Ker » Agnieszki Holland – kolejna wizytówka komunizmu// dieta cd.

 

Gdy chorowałam ostatnim czasy, poszłam któregoś dnia do biblioteki miejskiej. I tam, zupełnie przypadkiem trafiłam na film Agnieszki Holland z 2014 roku. Wzięłam go do domu. Na początku nie udawało mi się w ogóle go odtworzyć bo albo nie było głosu, albo napisów – film jest w jęzku czeskim, albo obrazu. Po kilku nieudanych próbach zadziałał! Na odtwarzaczu samochodowym mojego syna…

 

Film składa się z 3-ech około 80 minutowych odcinków, jak mini-serial. W pierwszej części Holland przedstawia samo wydarzenie – podpalenie się publiczne Jana Palacha, na placu Wacława, 16 stycznia 1969 roku, jako rekację protestu na okupację Czechosłowacji przez “sowieckie świnie”. Druga część skupia się na politycznej interpretacji tego wydarzenia i nadanie jej oficjalnej to znaczy komunistycznie dopuszczalnej wersji. Trzecia część, najbardziej przejmująca i tragiczna poświęcona jest politycznej i symbolicznej negacji wydarzenia. Ukazuje ona symulację procesu, którego wynik jest od dawna przesądzony jak i publiczne negowanie rzeczywistości, prawdy.

 

To film surowy… to co uderza od pierwszych scen to atmosfera zamknięcia indywidualnego i kolektywnego, to niemożliwość uczynienia najmniejszego ruchu w społeczeństwie zamkniętym w swojej własnej niemocy i strachu. I tutaj film ten jest najbardziej zbliżony do książki Szczygła “Gottland”, o której pisałam w styczniu. Ta sama atmosfera, to samo napięcie, ten sam stan obrzydzenia komunizmem i jego zasadami.

 

Film ten w sposób bardziej wyrazisty jednak niż książka M. Szczygła pokazuje straty czechosłowackiej opozycji. Ten pierwszy poziom to studenci, ich organizacje, których istnienie stanie się niemożliwe po procesie wytoczonym przez rodzinę Palacha. Skorumpowani rodzice uniemożliwają coraz skuteczniej wszelki opór swoim uniwersyteckim dzieciom. Drugi poziom opozycji to ten reprezentowany przez rodzinę Jana Palacha, która po zniesławiających ich syna słowach partyjnego “apparaczika” pozywa go do sądu. Trzeci to ten słynnej i pięknej adwokatki Palachów, Dagmary Buresovej, która po aksamitnej rewolucji zostanie ministrem sprawiedliwości w wolnej Czechosłowacji i później Czechach.

 

Film Holland to niezwykły portrer społeczeństwa, które zostało złamane przez politykę, podzielony pomiędzy letargiczną egzystencję ( ta dotyczy większości), zwykłą służalczość oraz niecodzienny heorizm. To film, który wstrząsa samą historią Jana Palacha… nie tylko ofiary ognia ale też reżimu komunistycznego, który pokryjomu pozbawia go nawet grobu, trumny z ciałem… Te sceny są tak potworne, że trudno powstrzymać łzy.

 

Agnieszka Holland dokładnie zna i znała te ulice, te postacie, o których opowiada jej film. Była w Pradze w 1968 roku i kilka dni po śmierci Palacha. Była wtedy studentką słynnej FAMU. W jednym z wywiadów mówi: “Widziałam na własne oczy jak można było złamać ducha opozycji, który wydawał się niemożliwy do złamania… Ludzie zrozumieli (po śmierci Palacha i Zajica), że walka o wolność oznaczała ryzyko, ryzyko własnego życia”.

 

Film wyświetlany w Czechach poruszył współczesnym czeskim społeczeństwem “To było jak katarsis, ludzie z mojego pokolenia nie przekazali tej historii bo wstydzili się tego okresu tzw: normalizacji a raczej ich poddania się reżimowi…”

“Zresztą te społeczeństwa (post-komunistyczne) nie są jeszcze wyleczone: przeszły bowie mod pasywności służalczości do pasywności konsumpcji!”

 

Polecam wam gorąco ten film…

 

A dziś na naszym stole:

Obiad: sałatka z zielonej soczewicy z szalotką, papryką i pomidorem, eskalopka z indyka, kalafior, zioła, kostka czekolady gorzkiej.

 

Kolacja: sałata zielona z winegrettem, makaron pełnoziarnisty z sosem pomidorowym, resztka kalafiora, chleb, ser Abondance, jogurt naturalny. Zioła.