Rozmawialam dzisiaj z wice-dyrektorka lieum, w ktorym ucze 2 tygodnie i 2 dni. Przyszla do mnie, gdyz dostaje telefony od rodzicow uczniow... bym zostala.
Przyszla i pyta: "Co Pani im robi?".
Nic. Odpowiadam. Lekcje prowadze.
"I to wszystko?" - pada pytanie.
Tak, to wszystko.
Po raz kolejny zderzam sie z ta sytuacja. Mialam juz wyznania milosci w roznych formach, prezentow mase w kraju, w ktorym nie jest to praktykowane, mialam duzo lez i pozegnan, wiele prosb o prywatne lekcje suto oplacane przez rodzicow.I teraz pomimo tak krotkiego okresu pracy sytuacja znow sie powtarza.
Nie jestem jakos szczegolnie zdolna. Nie prowadze jakis mega, super lekcji. Robie co moge, na moim poziomie i narzedziami, ktore mam do mojej dyspozycji... i za kazdym razem jest podobny oddzwiek.
Od wielu lat mysle juz sobie, ze nie uczymy tego co sami wiemy, przynajmniej nie do konca. Uczymy KIM JESTESMY. I od lat juz widze, ze uczniowie wyczuwaja jakby instynktownie nauczycieli, ktorzy kochaja to co robia i dobrze ich traktuja od tych pozostalych.
Nie pisze tutaj o przypadku patologicznym, w ktorym musialam wziac udzial we wrzesniu i w pazdzierniku i ktory jak do tej pory zakonczyl sie samobojstwem kolegi na miejscu pracy, zwolnieniem lekarksmi dlugoterminowym dla dyrekcji placowki oraz polowy nauczycieli. Pisze o szkolach w miare "normalnych" z uczniami, ktorzy tez mowia "ku" na lekcji, ale z ktorymi w jakis sposob mozna pracowac.
Te pozytywne oceny ze strony uczniow i ich rodzicow kosztuja mnie wiele ze strony kolegow nauczycieli, ktorzy jesli nie omijaja mnie szerokim lukiem to wyraznie pokazuja swoja wrogosc poprzedzona cynicznymi uwagami z cyklu "francuski to twoj trzeci jezyk i ty w nim uczysz???".
Hm... jak sie chce to mozna. Plus ta pogarda... jestes nauczycielem lotnym, zastepczym czyli nie tak jak my, od lat na tym samym miejscu... wiec co ty tam wiesz?
Jutro ostatni dzien tam, od poniedzialku liceum blizej domu.
