Tak wyglądałam w piątek rano po 6,5 tygodnia LECZENIA... a raczej albo jego braku albo jego nieprawidlowosci... trudno powiedzieć. Historia Covidowa rozpoczęta 17 września poskutkowała ostrym zapaleniem oskrzeli i następnie ostrym zapaleniem zatok w kolejnych dniach i tygodniach. Diagnoza ostrego zapalenia zatok padła 15 października i od tego czasu jest tylko gorzej i gorzej i gorzej... Zakażenie z zatok szczękowych przeniosło się na te ethymoidalne i to pomimo 2 kuracji antybiotykowych i kuracja sterydami miejscowo i doustnie. Rezultatem są silne bóle całej twarzy i głowy oraz pokaźny obrzęk na powiekach i pod oczami. Oprócz tego ogromne zmęczenie i wyczerpanie i fizyczne i psychiczne.
I do dzisiejszego dnia i pomimo dwóch pobytów na pogotowiu nie widziałam ani jednego laryngologa... w szpitalach po kilku studentów medycyny i po kilku lekarzy ale żaden nie miał na plakietce ORL czyli laryngolog. W mieście nie ma miejsc by się umówić do kogokolwiek i tym sposobem cierpieniom nie ma końca, zwolnieniom nie ma końca.
W ubiegły piatek spędziłam ponad 5 godzin na pogotowiu w szpitalu uniwersyteckim w Rennes bo moja rodzinna sama tam dzwoniła by ktoś w końcu zrobil badania i to obejrzał. Myślicie, ze zrobili? Nie, zrobili tylko badanie krwi, a ze wyniki są bardzo dobre to stwierdzili, ze z kolejnym antybiotykiem powinno przejść bo wyniki krwi są dobre.
Ja rozumiem, ze oszczędzamy na wszystkim a przynajmniej na niektórych rzeczach.
Dla siebie, na pamiątkę, chciałam jednak zanotować syf i brud na pogotowiu w szpitalu w Rennes... bo czegoś takiego to ja jeszcze NIGDY nie widziałam... na podłodze opatrunki zakrwawione, resztki urządzeń typu patyczki, plastik rurki do krwi, papier na leżankach we krwi i innych wydzielinach ( odmówiła zajęcia siedzącej pozycji w tym brudzie to się jedne bardzo zdziwił) i nie zmieniany... to co się tam dzieje to trudno opisać nawet a podobno nie było pełno i nie było dużo pacjentów. wiatek popołudniu...
W tym wszystkim niezwykłą powolność personelu i brak kompetencji... Interniści i eksterniści chodzili w croksach z jednego pomieszczenia do drugiego rechocząc przy tym i opowiadając sobie wczorajsza imprezkę... wołali mnie, prowadzili do zabiegowego... po czym mówili "o nie ma patyczków do gardła" muszę iść... i szli... znikali na kilka minut a ty czekasz. Po czym wraca z patyczkami, dosłownie 5-6 sztuk w rękach... po chwili... "o termometru nie ma, muszę pójść" i to samo... Pytałam 300 razy kiedy i jak ten skaner co to mieli zrobić... a nie wiedza, zobaczą... 4 godziny minęły i dalej nie wiedzieli...
Mamy czas pokoju, niewielu pacjentów na pogotowiu i dzień pracy w tygodniu... strach myśleć o tym co będzie gdy jakaś bomba tu spadnie jak na Ukrainie... zes... ja się i wiele osób umrze bo nie są w stanie ogarnąć podstaw.
Takze Bretania z medycznego punktu widzenia to TOTALNA PORAZKA... a przykłady nawet po 5 godzinach i rozmowach z ludźmi tam mogę mnożyć na pęczki... Syf, malaria i sku.... stwo. I tyle w tym temacie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz