Wszędzie można się nudzić…

 

 

Kilka dni temu pisałam jak to teściowie dzwonią z sanatorium każdego dnia czyli z Jonzac by opowiadać nam jak to się nudzą, jak im tam źle i że więcej nogdy do sanatorium nie pojadą. W niedzielę, o której zaczęłam opowiadać wczoraj mieliśmy okazję zwiedzić to miasteczko i okolice. Szczerze mówiąc ja byłam zachwycona urokiem tych miejsc, ale jak widać nudzić można się wszędzie… bo Nuda nie wynika z miejsca życia czy przebywania ale z wnętrza ludzkiego otwartego bądź zamkniętego na otaczający go świat i ludzi.

Przekornie na zdjęciu tytułowym – francuski cmentarz z jego kapliczkami, surowymi, szaro-burymi. Myślę, że to dopiero jest a raczej będzie miejsce na nudę…

Nasza wizyta na cmentarzu w Jarnac, na grobie prezydenta dźwięczała w mym duchu jak « memento mori »… żyj, ciesz się, doceniaj, otwórz szeroko oczy na ten cudowny świat, celebruj każdą chwilę, uczyń z niej święto…

 

Niektórzy pozostają głusi.

 

Kapliczka cmentarna rodziny Lorrain i Mitterand

Bo Jonzac pomimo swoich ograniczonych rozmairów, zaledwie 3800 mieszkańców ma oprócz troglodyckich term, gdzie odbywają się zabiegi i zamek średniowieczny do zwiedzania, i średniowieczne uliczki, i baseny rekreacyjne i parki, i kino, i mediatekę, i kawiarnie i sklepy… cóż z tego… jest w nim nudno.

 

romanski kosciol z Jonzac

sredniowieczna, odrestaurowana uliczka

ogromny basen rekreacyjny

 

 

Opowiadałam wczoraj tacie pokazując mu zdjęcia o tej nudzie… dodałam też, że sanatorium jest za darmo, że wynajęcie ich mieszkania tam 700 euro na tydzień jest za darmo bo płaci za nie kasa chorych, że nawet transport z miejsca zamieszkania do sanatorium jest za darmo bo kasa płaci… ale to wszystko za mało by być wdzięcznym… jest nudno i źle…