Okularnicą zostałam i Dordogne 2 - zdjecia z sredniowiecznego miasteczka Domme

 

Tak, tak i na mnie przyszła pora choć jak do tej pory nosiłam tylko szkła chroniące moje oczy od słońca i jego niszczycielskich promieni. Teraz niestety muszę mieć okulary do ekranów i do prowadzenia samochodu. Mam -0,25 więc niewiele ale też trochę astygmatyzmu co sprawia, że często kolejnośćliter przekręcam jak piszę i zupełnie tego nie widzę. Po wybieraniu oprawek z Klaudią – już chyba jakieś 2 tygodnie temu, zgodzie mojego ubezpieczenia co do refundacji i kilku dniu na zrobienie szkieł… mam, okulary na nosie! Super dobrze się w nich czuję i widzę znacznie lepiej. Więc jest się z czego cieszyć. Dziś je odebrałam jadąc na kolejną radę pedagogiczną – to już trzecia w tym tygodniu.

 

A zdjęcie okularom zrobiłam tak trochę specjalnie, umieszczając w tel stojące na moim biurku zdjęcie mojego kochanego Dziadka, który dziś obchodził by 90 urodziny na ziemii… To dla mnie niezwykle ważna data. Dziadek śni mi się bardzo często, praktycznie co drugą noc i zawsze tak dobrze, tak ciepło, tak miło. Niby nie wierzę w sny, ale te są tak cudowne, że pokochałam spać.

Zaraz więc wybieram się zająć miejsce w mojej sypialni bo jutro lekcje od 8h do 15h… I tylko godzinna przerwa na obiad. Dziś jednak, na radzie kolejna niespodzianka dla mnie – moi uczniowie kochają mój przedmiot czyli historię-geografię. 7 w jednej klasie zadeklarowało chęć przygotowania do konkursu wstępnego na Nauki polityczne będą więc pewnie miała dodatkowe godziny… Miło mi było dzisiaj to słyszeć.

 

A teraz druga część zdjęć z Dordogne, tym razem ze Średniowiecznego miasteczka Domme, w którym jeden rzemieślnik, królowi Philippe le Hardi w 1242 roku monety wyrabiał.

 w tym domu wlasnie

kwitnace drzewa

Cudowne renesansowe okno, najprawdopodobniej XV wiek w sredniowiecznych murach

Merostow, ktore Antek wzial za kosciol... romanskie

I figurka Maryji

tutaj juz romanski kosciol

 i urokliwa uliczka w kwiatach