O francuskiej edukacji słów kilka… z ust nauczycielki, na prośbę Doroty.

 

Jak wiadomo edukacja szkolna nad Sekwaną zaczyna się w 3-cim roku życia dziecka. Nie jest to jeszcze szkoła obowiązkowa bo ta zaczyna się formalnie od 6 roku życia, wejściem do podstawówki, ale Francuzi są do niej bardzo przywiązani i ponad 95% dzieci w wieku lat trzech stawia swoje pierwsze kroki w tzw : école maternelle czyli w tłumaczeniu dosłownym « matczynej czy rodzimej ». Szkoła ta obejmuje 3 klasy : małą, średnią i dużą sekcję. Nie jest ona jednak odpowiednikiem polskiego przedszkola. Tutaj wymogi są bardziej rygorystyczne, program przestrzegany i dzieci przechodzą przez pewną ilość testów, kilkakrotnie w ciągu roku szkolnego. Ostatni test, kończący szkołę miał w przypadku mojego Antka normalną postać egzaminu : pojedyńcze ławki, ćwiczenia do wykonania pisemne i z pomocą małych przedmiotów.

 

W szkole tej, do ubiegłego roku, obowiązywały 4 dni nauki od 8h30 do 16h30 z przerwą na obiad – w szkolnej stołówce i dla 3 latków z półtora godzinną sjestą, która już w grupie średniej nie jest stosowana. Czyli 4 letnie dzieci już nie śpią ! Po reformie… szkoły publiczne mają teraz dodatkowy dzień pracy – środa rano i skracają o kilkanaście minut zajęcia w pozostałe dni tygodnia. Sporo dzieci przebywa jednak w szkołach, ze względu na pracę rodziców i od 7h30 rano ( otwarcie świetlicy) do 18h30. Szkoły prywatne, katolickie, na kontrakcie z państwem zachowały wolne środowe przedpołudnia.

 

Podstawówka trwa 5 lat i rozpoczyna się w 6 roku życia. Klasy są w niej następujące CP czyli kurs przygotowawczy – nauka czytania, pisania ; CE1 i CE2 kurs elementarny 1 i 2 i CM1 i CM2 czyli kurs średni 1 i 2. Programy są tak ułożone, że w klasach 1 następuje spore zapoznanie się z nowym materiałem a w klasach 2 jego powtarzanie i utrwalanie.

W wieku 11 lat, normalny uczeń kończy podstawówkę i idzie do Gimnazjum,  (tutaj nauka trwa 4 lat. Klasy licza sie od 6stej to jest nasza 1-sza do 3 czyli 6,5,4 i 3 konczaca sie egzaminem panstwowym Brévet de collège. ) które we Francji ma ambicję być tzw : collège unique czyli gwarantującym równość i równy poziom edukacji dla wszystkich uczniów.

 

Jest to oczywiście tylko pielęgnowaną przez polityków utopią. Już od 3 roku życia dzieci z dobrych rodzin « tzw. » są umieszczane w dobrych szkołach czy to publicznych czy katolickich prywatnych z naciskiem na te ostatnie. Od wyboru szkołu, od najmłodszych lat zależy późniejsza edukacja potomka… zależy w dość dużym stopniu. We Francji jest bardzo mało mieszanek społeczno-kulturalno-ekonomicznych. Raczej pozostaje się w obrębie sobie podobnych i to przez długie lata.

 

Ja sama uczę w gimnazjum, znajdującym się na przedmieściach Bordeaux. Mam więc średnie, bardzo pospolite gimnazjum z taką też publiką uczniów. W każdej klasie na 6-7 przypadków różnych « dys » i problemów rodzinnych znajduję 1-2 przypadki uczniów światłych i dobrze wyedukowanych przede wszystkim przez ich własne rodziny.

 

Jako nauczyciel nie mam jednak specjalnej możliwości wyboru miejsca pracy bo ministerstwo mi je wyznacza kierując się moją liczbą punktów. W przyszłym roku mogę np znaleźć się poza moim miejscem zamieszkania bo się okaże, że mam za mało punktów i będę widywać mojego syna i męża tylko w weekendy… tak pod tym względem mamy tutaj komunistyczny system. Zarabiamy najmniej w Europie ale za to mamy zagwarantowaną pracę do emerytury… tyle, że nie wiemy w jakich warunkach.

 

Mój syn chodzi do osiągającej najlepsze w mieście wyniki, szkoły katolickiej i prywatnej. Jest w klasie CM1 i będzie miał teraz latem 10 lat. Ta szkoła to perełka w porównaniu z moim gimnazjum i dobra, publiczną podstawówką, do której wcześniej uczęszczał…  Ale piszę o tym często na blogu więc zapraszam…. i jakbyś miała pytania to odpowiem.